Τυχαίο; Δε νομίζω.

Πριν την ένταξη στο ΔΝΤ, κάηκαν 3 άνθρωποι, που ήταν και ο λογος-προφαση, λήξης της
απεργίας των ΜΜΕ.
Πριν έρθει το Ερντογάν και σημαιοστολιστεί όλη η Αθήνα με το μισοφέγγαρο (!) κυκλοφόρησε η τσόντα
με την Ντούβλη.
Πριν το ασφαλιστικό, σκάει βομβά που πήγαινε για  τον υπουργό (και καλά) και την πληρώνει ένας αθώος., όπου και σκοτώνεται εντελώς άδικα.
Πριν από κάθε χοντρή μαλακία που έπεται να γίνει, υπάρχει κάτι άλλο που θα τραβήξει τα βλέμματα.
Τυχαίο; Δε νομίζω.
Εδώ και χρόνια το ίδιο και το ίδιο ντράβαλο. Πληρώνουν αθώοι, μόνο και μόνο για να αποσυντονίσουν τον κόσμο. Ειλικρινά ΑΝ η βόμβα έβρισκε τον Χρυσοχοίδη ή τον ΟΠΟΙΟΔΗΠΟΤΕ υπουργό, ΑΝ η τράπεζα καιγόταν χωρίς νεκρούς, ΑΝ στον Ερντογάν έριχναν γιαούρτια, ΑΝ ΑΝ ΑΝ ΑΝ... πόσες φορές ακόμα θα γινόταν αυτή η επίθεση σε αθώους.

Μετανάστευση

Ο άνθρωπος πάντα, όταν ο τόπος που γεννήθηκε δεν του προσφέρει εκείνα που θέλει για να ζήσει μια ζωή υποφερτή και μέσα στα υπάρχοντα κοινωνικά πλαίσια, πασχίζει να βρει καλύτερη τύχη. Έτσι αρχίζει η μετακίνηση και η αναζήτηση καλύτερης τύχης. Όταν λέμε μετανάστευση, εννοούμε το φαινόμενο της μετακίνησης του πληθυσμού από την πατρική του γη ή σε ξένες χώρες (η λεγόμενη εξωτερική μετανάστευση) ή σε άλλο τόπο της ίδιας χώρας (η λεγόμενη εσωτερική μετανάστευση) με σκοπό πάντα, και στις δυο περιπτώσεις, την αναζήτηση μιας καλύτερης τύχης. Η μετακίνηση αυτή του πληθυσμού παρουσιάζεται όταν το περιβάλλον κοινωνικό, οικονομικό κλπ., μέσα στο οποίο ζει και κινείται το άτομο, δεν του παρέχει τη δυνατότητα να εκπληρώσει τις επιδιώξεις του και να ικανοποιήσει τις φιλοδοξίες του.

Η ελληνική πληθυσμιακή καθυστέρηση οφείλεται και στην αθρόα μετανάστευση, που άρχισε από το 1950-55. Αλλά και πριν από την περίοδο αυτή, το φαινόμενο της μετανάστευσης είχε πάρει μεγάλες διαστάσεις, πράγμα, όμως που δεν επιδρούσε και τόσο αισθητά στην πληθυσμιακή κίνηση. Μετά το Β' παγκόσμιο πόλεμο, και ιδιαίτερα μετά το 1954, το μεταναστευτικό ρεύμα μεγάλωσε απότομα και πήρε ανησυχητικές διαστάσεις. Ξεπέρασε και το ρεύμα του 1900-1915, με μόνη τη διαφορά ότι τώρα αντί να κατευθύνονται οι μετανάστες στην Αμερική, η μετανάστευση πήρε άλλη κατεύθυνση. Κινήθηκε προς τις βιομηχανικές χώρες της Ευρώπης και ιδιαίτερα τη Δυτική Γερμανία.

Ενώ το κύμα της εξωτερικής μετανάστευσης είχε κορυφωθεί, με σοβαρές συνέπειες στη χώρα μας, από το 1970 και μετά ο αριθμός των Ελλήνων, που ζητούσε καλύτερη τύχη στη ξενιτιά, άρχισε όλο και να λιγοστεύει ενώ, σύγχρονα, άρχισε να αυξάνει ο αριθμός των Ελλήνων που ξαναγύριζαν στην πατρίδα τους (παλιννόστηση). Μια εξισορρόπηση γίνεται το 1974, που ο αριθμός αυτών που μετανάστευσαν ήταν περίπου ίδιος με τον αριθμό αυτών που γύρισαν πίσω στην πατρίδα. Ήταν η πρώτη εξισορρόπηση και η ελπίδα για να σταματήσει το ρεύμα της μετανάστευσης. Να μη φύγει πια ο ανθός της ελληνικής νεολαίας, για τα ευρωπαϊκά εργοστάσια, για την πικρή ξενιτιά. Και από το 1975 και μετά η ευχή γίνεται πραγματικότητα και, για πρώτη φορά στην ιστορία της νεότερης Ελλάδας, αυτοί που γυρίζουν πίσω στον τόπο τους, είναι περισσότεροι απ' αυτούς που την εγκαταλείπουν. Αυτό είναι ένα γεγονός ιστορικής σημασίας και δημιουργεί αισιοδοξία για το μέλλον. Δημιουργεί την πίστη για το σταμάτημα της πληθυσμιακής αιμορραγίας και την παλιννόστηση όλων των ξενιτεμένων. 

  Τώρα, εν έτη 2010 η οικονομική και πολιτική κατάσταση αυτής της χώρας, έχει φτάσει την νεολαία (και όχι μόνο) να θέλει να βρει την τύχη της κάπου αλλού.

Η πιο "άχρηστη" γενια, ήταν η γενιά της μεταπολίτευσης. Σταθήκαν πάνω στον "αθλο" του Πολυτεχνείου, όπως τόσα χρόνια στεκόμαστε πάνω στους αρχαίους έλληνες. Σε κάθε πόστο, με κάθε ευκαιρία, ο καθένας έκλεβε ό,τι μπορούσε. Και φτάσαμε σε ένα σημείο, να ψάχνουμε τα κλεμμένα. Ρε μάγκες, βγάλτε αυτά που κλέψατε. Ή έστω τα μισά. Η άνιση κατανομή πλούτου σε αυτή τη χώρα έχει δημιουργήσει φτωχούς και πλούσιους. Και όταν οι τάξεις γίνονται δύο, ο ταξικός πόλεμος είναι κοντά. Θα φαγωθούμε μεταξύ μας. Και μάλλον οι φτωχοί θα φάνε τους πλούσιους, γιατί οι πλούσιοι τρώνε καλά ούτως ή αλλως.

Τα τελευταία χρόνια παρατηρήσαμε ορδές αλβανών, ρώσων, πακιστανών, κούρδων, ρουμάνων, βούλγαρων, αφρικάνων και όλες τις φυλές του κόσμου να έρχονται στην Ελλάδα.

Τώρα που θα μπούμε στη θέση τους εμείς, μήπως μας αξίζει η συμπεριφορά που δείξαμε τόσα χρόνια; Ίσως όχι άδικα σε ορισμένες περιπτώσεις. Αλλά κάτι μου λέει πως σύντομα θα ακούμε συνθήματα του στυλ "ΔΕΝ ΘΑ ΓΙΝΕΙΣ ΓΕΡΜΑΝΟΣ ΠΟΤΕ, ΕΛΛΗΝΑ ΕΛΛΗΝΑ"

Έτσι που τα κάναμε, ας τα φάμε. Ή αν θέλουμε να βγάλουμε την ουρα μας απ'έξω(γιατί είμαστε και Έλληνες, διάολε) Όπως τους αφήσαμε να τα κάνουνε, ας τα φάμε.

Διαταγή "Εκτελέστε τους αιχμαλώτους"

“…Κοντά στην περιοχή της Κυθραίας , η οποία βρίσκεται βορειοδυτικά της Λευκωσίας και νοτιοανατολικά της Κερύνειας, αν δε με απατά η μνήμη μου, βρισκόταν το χωρίο των δύο Ελλήνων παπάδων που η φωτογραφία τους είχε δημοσιευτεί παλαιότερα στην εφημερίδα Γκιουναϊντίν. Όταν φτάσαμε εκεί, συλλάβαμε 40 με 50 άοπλους πολίτες, οι οποίοι δεν είχαν προλάβει να φύγουν. Ανάμεσά τους υπήρχαν ηλικιωμένοι, γυναίκες και παιδιά. Τους επιβιβάσαμε σε στρατιωτικά οχήματα. Επρόκειτο να μεταφερθούν στην Κερύνεια.
Από αυτούς ξεχωρίσαμε τέσσερις νεαρούς άντρες. Εγώ, μαζί με ένα υπολοχαγό που λεγόταν Χαϊρί και άλλους 2 λοχίες τους βάλαμε σε ένα μικρό φορτηγάκι που είχαμε πάρει από το χωρίο και τους πήγαμε σε ένα δασάκι ένα χιλιόμετρο μακρυά. Αντιστοιχούσε ένας αιχμάλωτος στον καθένα μας. Μόλις τους βγάλαμε από το αυτοκίνητο, ο υπολοχαγός Χαϊρί σκότωσε πρώτα τον ένα απ’ αυτούς για να μας δώσει θάρρος, ώστε να μπορέσουμε να σκοτώσουμε κι εμείς, οι “πρωτάρηδες”, τους δικούς μας. Μετά στράφηκε σε μένα και μου είπε “Πρέπει να πάρουμε εκδίκηση για τις έγκυες αδελφές μας που βίασαν οι Έλληνες και για τα Τουρκόπουλα που σκότωσαν ενώ ήταν στις φασκιές” και στη συνέχεια μου ζήτησε να σκοτώσω το δεύτερο, αφού τον ξεχώρισε από τους άλλους.

Ο “δικός” μου ήταν ένας ξανθός σγουρομάλλης νεαρός με γαλάζια μάτια. Αν και πριν από λίγο είδε τον άλλο συγχωριανό του να πεθαίνει, δεν ήταν καθόλου ταραγμένος. Τον πήρα και τον πήγα λίγα μέτρα πιο εκεί. Ήμουν σε αδιέξοδο και σε αμηχανία. Ο αξιωματικός περίμενε να μας δει να γινόμαστε εκτελεστές. Δεν μπορούσα να κάνω αλλιώς. Όμως, παρ’ όλα αυτά δε μπορούσα να τον σκοτώσω εν ψυχρώ. Έψαχνα μια δικαιολογία για να τον σκοτώσω. Τον κοίταξα στα μάτια και τον ρώτησα “Γίνεσαι μουσουλμάνος;” Εκείνος στεκόταν όρθιος με τα χέρια δεμένα και με κοίταζε στα μάτια . Έδειξε να κατάλαβε και σχεδόν χαμογελώντας , κούνησε δεξιά αριστερά το κεφάλι του και μου είπε μια λέξη άγνωστη σ’ εμένα: “οϊ, οϊ”. Κατάλαβα την άρνησή του , η οποία και ήταν η αφορμή που ζητούσα για να σηκώσω το όπλο μου. Έτσι απλά για να μη πέσω στα μάτια του αξιωματικού και των συναδέλφων μου, άδειασα μια ολόκληρη γεμιστήρα πάνω του. Τώρα όμως με τύπτει η συνείδηση και βασανίζομαι γι΄αυτό το έγκλημα. Τα μάτια αυτού του παιδιού και το χαμόγελο του δεν φεύγουν ποτέ από τη σκέψη μου.

Τους άλλους δύο Ελληνοκύπριους τους σκότωσαν οι δύο λοχίες. Αφήνοντας τα πτώματα άταφα, γυρίσαμε στο χωριό΄. Όπως έλεγε ο λοχαγός μας, είχαμε γίνει πια “άνθρωποι του παραδείσου”.

Μπορεί να σας φανεί περίεργο, αλλά κάναμε μεγάλες αδικίες και εις βάρος των Τουρκοκυπρίων, τους οποίους υποτίθεται ότι είχαμε πάει να σώσουμε. Οι Τουρκοκύπριες ενώ στην αρχή μας αγκάλιαζαν και μας μοίραζαν φρούτα, μέσα σε σύντομο χρονικό διάστημα άρχισαν να μας βλέπουν με μίσος και απέχθεια, επειδή είχαμε καταστρέψει την ανεμελιά τους και απλώσαμε χέρι στην τιμή τους. Όταν περνούσαμε μπροστά από τα σπίτια τους , μας έκλειναν τις πόρτες.

Πηγαίναμε στα χωριά Μόρα και Αφάνεια για να προμηθευτούμε νερό και οι Τουρκοκύπριοι , που στην αρχή ανταγωνίζονταν για το ποιος θα μας εξυπηρετούσε γρηγορότερα, τώρα, εξαιτίας της ανηθικότητας και των ασελγειών μας , φώναζαν “Να πάτε στο διάβολο!” Μια γυναίκα μας φώναξε “Ήρθατε να μας σώσετε ή να μας ατιμάσετε;”(…)

Οι μεγαλύτερες κτηνωδίες έγιναν στο χωριό Τύμπου. Δεν συναντήσαμε καμιά αντίσταση. Όταν οι κάτοικοι καταλάβαιναν ότι ερχόμαστε, όπως ανέφερα, άφηναν το γεύμα τους πάνω στο τραπέζι και το έσκαγαν. Δεν φρόντιζαν να φύγουν πιο νωρίς και δεν έπαιρναν καμία προφύλαξη. Δεν καταλαβαίνω βρε αδελφέ μου , πώς ήταν τόσο αμέριμνοι!

Το χωριό ήταν σχεδόν άδειο όταν φτάσαμε. Στην αυλή ενός σπιτιού υπήρχε μια κληματαριά. Κάθισα να ξεκουραστώ κάτω από τη σκιά της και δοκίμασα τα σταφύλια της, που ήταν, από ό,τι θυμάμαι , πολύ νόστιμα. Ξαφνικά ακούστηκαν ριπές από ένα αυτόματο και αμέσως μετά μια φωνή “Σκότωσα Διοικητά μου! Σκότωσα!” Πήγα προς το μέρος που ακούστηκαν οι πυροβολισμοί και ήρθα αντιμέτωπος με ένα φρικτό θέαμα. Είχαν αδειάσει δύο γεμιστήρες στη μήτρα μιας νεαρής γυναίκας που τα χέρια της ήταν δεμένα πισθάγκωνα και τα πόδια της ανοικτά. Η κοπέλα ήταν ευτραφής, με τα χέρια της δυσανάλογα μικρά ως προς το σώμα της. Έμοιαζε να ήταν με άτομο με ειδικές ανάγκες. Ζούσε ακόμα όταν τη πλησίασα .Σάλευε ελαφρά και από τη μήτρα της έτρεχαν τα αίματα πηχτά , κόμπους κομπους σαν μαύρα σταφύλια. Σε λίγο το φως έσβησε από τα μάτια της.

Ο φίλος μου ο Νετζιατίν, μόνιμος υπαξιωματικός, μου διηγήθηκε αργότερα με δάκρυα στα μάτια μια άλλη θηριωδία που έλαβε χώρα στο ίδιο χωριό : το διπλό βιασμό μιας Ελληνοκύπριας μπροστά στη μάνα και το παιδί της. Τη βίαζαν συγχρόνως δύο αξιωματικοί , τους οποίους μάλιστα ο Νετζιατίν τους γνώριζε ΄καλά. Αυτό το περιστατικό είχε γίνει ο εφιάλτης του…”

Από το βιβλίο του Ρόνι Αλάσορ : Διαταγή “Εκτελέστε τους Αιχμαλώτους!”, Εκδόσεις Καστανιώτη που κυκλοφόρησε το 2002.

Θα 'θελα να' μουν μελάνι στην πένα του Καστοριάδη
και οργή πάνω στα μάτια του Πάμπλο,
γερασμένο σκυλί μπροστά απ' την πύλη του Άδη,
να γελάω και να θέλω τα σωθικά μου να βγάλω.
Να σας τη σπάω συνεχώς σαν τον Ραφαηλίδη,
αν γονατίζετε για κάποιο θεό,
να 'χα μια γλώσσα φαρμακωμένο λεπίδι,
αντί μια ψυχή ναυάγιο σε απέραντο βυθό.
Να 'μουν Εβραίος το '40 στη Θεσσαλονίκη
ή ένα κύμα μεγάλο πάνω στα ξερονήσια,
να 'στελνα πίσω τη ντροπή σ' αυτούς που ανήκει
και μια συγνώμη σ' αυτούς που χαθήκαν περίσσια.
Θα 'θελα σκλάβος να 'μουν με μαστιγιές στη πλάτη,
να κουβαλάω μάρμαρα του Παρθενώνα,
πεισματάρης μαθητής του Σωκράτη,
και τυφλός χριστιανός κάπου στον πρώτο αιώνα.
Στίχοι τούρκου ποιητή γραμμένοι σε λευκό κελί
και λίγο ελεύθερος στη χάση και στη φέξη,
να 'μουν αλλόθρησκου στο κούτελο φιλί
και το γέλιο το πικρό στο Πέραμα του Ξέρξη.
Να 'χα πάρει Ι 5 επί επταετίας,
να μην αντίκριζα μάτια προδομένα
κι από χέρι αριστερό άνευ αιτίας,
ψηφοδέλτιο άκυρο αλλαγής το '81.
Θα θελα να 'μουν μελωδία άγνωστη του Χατζηδάκη
και το επόμενο βιβλίο του Κοροβέση,
απ' τα ράσα αφορισμένος σαν τον Καζαντζάκη,
να παω μ' αθάνατους αν περισσεύει θέση.
Του 2004 να λείπω το Σεπτέμβρη,
θα πάρει η μπάλα πολλούς στο πουθενά,
τα ποντίκια θα χορεύουνε στ' αλεύρι,
γνωστή εικόνα εγώ θα πάρω τα βουνά.

Θα 'θελα να 'μουν όσα σκότωσες πριν από μένα,
δήθεν για μένα.
Θα 'θελα να 'μουν όσα σκότωσες πριν από μένα
και δεν είναι γραμμένα.
Θα 'θελα να 'μουν όσα σκότωσες πριν από μένα,
τα μυθοπαρμένα.
Θα 'θελα να 'μουν όσα σκότωσες πριν από μένα,
σειρά μου και μένα.

Θα 'θελα να 'μουν μετανάστης στο μεταγωγών,
μπάτσος αυτόχειρας που τέλειωσε ωραία.
Μια φωνή δυνατή που αναφέρεται απών,
έλληνας λοχαγός που δεν πήγε στην Κορέα.
Μια στιγμή από το όνειρο του Ρήγα
και ντοκουμέντο μυστικό από τη Βάρκιζα,
ένα τραγούδι καμπίσιο από κολίγα
και το δάφνινο στεφάνι θα στο χάριζα.
Θα 'θελα να 'μουν ψωμί και κουκούτσι από ελιά
δίπλα σε άδειο από νερό χρυσό κανάτι
που θα καθόταν στο λαιμό του βασιλιά
στο γάμο του λαού με το παλάτι.
να 'μουν η πρωτη διαγραφη απο το ΠΑΚ,
χαμένη μπάλα του γκολφ ξεμωραμένου εθνάρχη,
να 'μουνα σάτιρα σ' ένα κοινό γεμάτο τρακ
και τραγουδιάρης που να μη σέρνεται όπου λάχει
Να 'μουν η αντοχή του Ρένου του Αποστολίδη,
μια ιστορία αφηγημένη απ' τον Κατράκη?
θα 'θελα να 'μουν σ' αλάνα αυτοσχέδιο παιχνίδι
κι ισόβια κάθειρξη απλά για ένα γκαζάκι.
Του Κώστα Βάρναλη να ήμουν η "Καμπάνα"
και το πινέλο του Θεόφιλου στο αίμα,
Θα θελα να 'μουν όσα δε σου 'παν, μάνα,
μήπως και δε με γένναγες μέσα στο ψέμα.

Απορίες...

Η ανθρώπινη ψυχή έχει μεγαλύτερη ανάγκη από το ιδανικό, παρά από το πραγματικό. Με το πραγματικό ζεις, με το ιδανικό υπάρχεις. Λοιπόν, θέλετε να λογαριάσουμε τη διαφορά; Τα ζώα ζουν, οι άνθρωποι υπάρχουν Ουγκώ Β.
Η ανθρώπινη ψυχή έχει περισσότερη ανάγκη του ιδανικού παρά του πραγματικού. Με το πραγματικό υπάρχει, με το ιδανικό ζει. Θέλετε, λοιπόν, να δούμε τη διαφορά; Τα ζώα υπάρχουν, οι άνθρωποι ζουν Τσάτσος. Κ.

Ποιος από τους δυο τελικά έχει δίκιο και ποιος άδικο;
Tι είναι πιο επώδυνο; Να ζεις ή να υπάρχεις;
Τι έχει μεγαλύτερη ανάγκη η ανθρώπινη ψυχή;
Ποιος ξέρει και ποιος μπορεί να γράψει για αυτήν;
Ποιος είναι αυτός που θα ξεχωρίσει τα ζώα από τους ανθρώπους;
Και ποιος είναι αυτός που θα βάλει "υποτιμητικά" τα ζώα σε άλλη κατηγορία;
Κατά τη γνώμη μου, πολλά ζώα (αν όχι όλα) είναι περισσότερο άνθρωποι από εμάς.
Και πολλοί άνθρωποι, ζώα. Σκέτο.
Πρέπει να θεωρούμε τελικά, προσβολή τον χαρακτηρισμό "Ζώο";
Είδατε κανένα ζώο να βομβαρδίζει; Να πειραματίζεται σε ανθρώπους; Να βιάζει; Να λέει ψέματα;
Να εκδικείται άδικα; Να κρατάει κακία;
Είδατε κανέναν άνθρωπο να τον κλωτσάνε και να γυρνάει να σου φιλήσει το πόδι;
Να τον αγνοείς και να είναι εκεί πιστός, όσος καιρός και αν περάσει, να σε περιμένει;
Να μην ζητάει τίποτα παραπάνω από τις βασικές του ανάγκες;
Συμπέρασμα; Σιγά την μαγκιά που κάναμε και φτάσαμε στην κορυφή της διατροφικής αλυσίδας.

ΤΕΒΕ

Πριν λίγους μήνες απευθυνθήκαμε στο ΤΕΒΕ Ζωγράφου για αναπηρική σύνταξη στον πατέρα μου, ο οποίος πάσχει απο καρκίνο των πνευμόνων.
Zήτησε βιβλιαριο και δεν του έδωσαν επειδη ήταν 2 χρόνια χωρις δουλεια.
Ζητησε χαρτι που να λεει πως ΔΕΝ ΔΙΚΑΙΟΥΤΑΙ βιβλιαριο και επισης δεν εδωσαν γιατι υπηρχαν οφειλες και βαση νομου απαγορευεται να εκδιδεται εγγραφο εφοσον υπαρχουν! ακουστε!!!!!!!!
Αναπηρία 70%.
Πέραν του οτι δεν μας λέγανε ποσα ένσημα εχει γιατι υπηρχαν οφειλές, και αφου με τις απαραιτητες φασαρίες μας ειπαν, υποτίθεται οτι δρομολογήθηκε η σύνταξη.
ΜΗΝΕΣ μετα, με απίστευτα τρελό ξύσιμο, απο όροφο σε όροφο, μας λενε το εξης ΤΡΕΛΟ.
Ότι για να βγει το ποσο της συνταξης, (για 24 μηνες και μετα χρειαζεται παλι εγκριση απο ιατρους) πρέπει ΛΕΕΙ, να αποδεχτουμε το ποσο της οφειλης, ετσι ωστε να αφαιρουνται απο την συνταξη. Λογικο; Λογικοτατο θα πω εγω.
Το παραλογο ξερετε ποιο ειναι; Πως δεν μας λενε το ποσο της οφειλης! Γιατι πρωτα πρεπει να το αποδεχτουμε. Αν για παραδειγμα με τις προσαυξήσεις το ποσο εχει φτασει 30000€ για παραδειγμα και η
συνταξη ειναι 600€ για 24 μηνες, 14400 δηλαδη, μηπως αντι να του δωσουν συνταξη, να του ζητησουν κιολας;
40 χρονια κολλας ενσημα, και δεν σου δινουν ουτε καν το δικαιωμα συνταξης ή εστω να ξερεις ποσα χρωστας.
Συγχαρητηρια ελληνικο κρατος.

Eυχαριστω που με βγαζετε απο τη θεση να σας κατηγορισω και ξεφτιλιζεστε μονοι σας.

Τουρκία-Αεροσκάφη βομβάρδισαν βάση του ΡΚΚ στο βόρειο Ιράκ

Τουρκικά αεροσκάφη βομβάρδισαν θέσεις των Κούρδων ανταρτών του ΡΚΚ στο βόρειο Ιράκ, σύμφωνα με την τουρκική τηλεόραση, που επικαλείται πληροφορίες από την ιστοσελίδα της Πατριωτικής Ένωσης του Κουρδιστάν, του κόμματος του Ιρακινού προέδρου, Τζαλάλ Ταλαμπανί.

Κύριος στόχος των...
έξι τουρκικών αεροσκαφών που πήραν μέρος στην επίθεση ήταν βάση που βρίσκεται στην περιοχή Χακούρκ, η οποία πλήττεται για δεύτερη φορά τις τελευταίες τρεις εβδομάδες.

Μέχρι στιγμής οι πληροφορίες αυτές δεν επιβεβαιώνονται από ανεξάρτητες πηγές, ούτε από τον τουρκικό στρατό.

Από στρατιωτικές πηγές έγινε γνωστό ότι στις 20 Μαϊου τουρκικά αεροσκάφη βομβάρδισαν στόχους του ΡΚΚ στο βόρειο Ιράκ, με συνέπεια να σκοτωθούν τέσσερα μέλη της κουρδικής οργάνωσης.

Η σημερινή επίθεση έγινε την επαύριο της ολοκλήρωσης της επίσκεψης στην Τουρκία του προέδρου του ιρακινού Κουρδιστάν, Μασούντ Μπαρζανί, ο οποίος στις επαφές του με τις τουρκικές αρχές δεσμεύτηκε ότι θα καταβληθεί "κάθε δυνατή προσπάθεια" για να σταματήσουν οι επιθέσεις των Κούρδων ανταρτών από το ιρακινό Κουρδιστάν στην Τουρκία.

χωρις λογια

MOMENTOS from Nuno Rocha on Vimeo.

Δηλώσεις ερντογαν.

Ερντογάν: «Ο τουρκικός στρατός, που βρίσκεται στην Κύπρο, δεν είναι κατοχικός»


ΠΗΓΑΙΝΕΙ ΙΣΡΑΗΛΙΝΟ ΠΛΟΙΟ ΣΤΗΝ Β. ΚΥΠΡΟ ΓΙΑ ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΑ;

Ο πρωθυπουργός της Τουρκίας, Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, απαντώντας σε ερώτηση σχετικά με την πληροφορία περί αποστολής ισραηλινού πλοίου στην Κύπρο, με σκοπό τη διαμαρτυρία για την κατοχή της Κύπρου, ανέφερε πως «ο τουρκικός στρατός δεν είναι κατοχικός στην Κύπρο, αλλά...



... βρίσκεται στο νησί για τις ανάγκες που προκύπτουν από την ιδιότητα της Τουρκίας, ως εγγυήτριας χώρας».

«Εάν το πλοίο αυτό πάει στη Νότια Κύπρο, το θέμα δεν μας αφορά», είπε.

Ποιες αναγκες προκύπτουν και ποιος ζητησε την εγγύηση της τουρκιας;

Απο ποτε στρατος κατοχικων δυναμεων εχει δικαιωμα ψήφου σε εκλογές;

Η υποκρισια έχει και τα όρια της... Εξω οι τουρκοι απο την Κυπρο τωρα.

Εξω οι τουρκοι απο την Ευρώπη για ΠΑΝΤΑ. δολοφονοι.

ΜΑΣ ΒΑΡΕΘΗΚΑ

Μας βαρέθηκα εμάς τους Νεοέλληνες του γλυκού νερού.

Τώρα θα σκεφτείς από μέσα σου, εσύ που το διαβάζεις: «Εγώ δεν είμαι σαν αυτούς, δεν είμαι Νεοέλληνας».  Κι όμως φίλε μου είσαι, όσο κι αν δεν σ’ αρέσει, κι εγώ είμαι και πραγματικά δεν μου αρέσει καθόλου να το παραδέχομαι, αλλά αυτή είναι η αλήθεια.

Τι σκατά κάνουμε που να μας διαφοροποιεί από τους υπόλοιπους; Πάμε για μπίρα στα Εξάρχεια αντί για ποτά στην Παραλιακή; Ουόοοου! Τι λες τώρα!

Tίποτα δεν κάνει κανένας μας. Καθόμαστε σαν άβουλα πλάσματα κι αποδεχόμαστε ότι κι αν μας ταΐζουν όλοι αυτοί οι άχρηστοι που μας περιβάλλουν. Είτε αυτοί είναι πολιτικοί, είτε αυτοί είναι δημοσιογράφοι, είτε πρόεδροι ομάδων, είτε δισκογραφικές εταιρίες κ.ο.κ.

Πήραμε στα χέρια μας, ως γενιά, μια χώρα πολιτιστικά και οικονομικά κατεστραμμένη κι αντί να παλέψουμε για ένα καλύτερο μέλλον ( και πίστεψέ με δεν το λέω πατριωτικά) , σαν τα ζόμπι ακολουθούμε τις «οδηγίες χρήσεως ζωής» που μας παρέδωσαν οι προηγούμενοι από εμάς.

Τι γίνεται όμως αν αποφασίσεις να σκίσεις αυτές τις οδηγίες και να χαράξεις δικό σου δρόμο;

 Να σου πω εγώ τι γίνεται, σηκώνεσαι και φεύγεις από τη χώρα και πας να ζήσεις στο εξωτερικό, αυτό γίνεται!! Γιατί εδώ δεν υπάρχει μέλλον, ούτε παρόν.

Υπάρχει μόνο μια προσκόλληση στην αίγλη του παρελθόντος αυτής της χώρας. Κι αυτό θα συνεχίσει να υπάρχει αν δεν ξυπνήσουμε σύντομα εμείς… Η γενιά των 700 (soon to be 500) ευρώ.

 Αλλά επειδή δεν θέλω να γίνω η Παπαρήγα στη θέση της Παπαρήγα, ας αλλάξω τόνο….

Για να είμαι ειλικρινής δεν πιστεύω πως θα ξυπνήσουμε, απλώς διερωτώμαι , «Ρε μαλάκες, τι  θα κάνουμε στη ζωή μας;»

ΒΑΡΕΘΗΚΑ να ζω αυτή τη μιζέρια που μου προσφέρεται απλόχερα κάθε μέρα!

Θέλω να ζήσω τη γαμώζωη μου όπως θέλω εγώ κι όχι όπως θέλετε εσείς.

Αρκετά ανέχτηκα την πολιτιστική και οικονομική αδράνεια αυτού του τόπου γι’ αυτό ήρθε η ώρα να την κάνω. Δεν ξέρω αν τελικά θα τα καταφέρω αλλά τουλάχιστον θα προσπαθήσω κι αν τα καταφέρω μαγκιά μου. Aν όχι, πάλι μαγκιά μου γιατί δεν θα έχω κάτσει με τα χέρια σταυρωμένα αλλά θα έχω ΠΡΟΣΠΑΘΗΣΕΙ να χαράξω το δικό μου δρόμο. Kι έστω κι αν δεν φτάσω στο τέλος του, θα έχω ζήσει τις περιπέτειες της διαδρομής και θα έχω καταφέρει να αποστασιοποιηθώ από τον λιμνάζοντα Νεοελληνισμό, που κοντεύει να με πνίξει. Ο καθένας κάνει την επανάσταση του Κύριοι, είτε μικρή είτε μεγάλη απλώς φροντίστε όταν θα έρθει η στιγμή που θα την κάνετε να μην είναι πολύ αργά! Γιατί ο καιρός περνάει και το μέλλον δεν θα είναι εκεί να σας περιμένει…

Μαριάννα Ι.

Η τουρκια στην Ευρωπη (;)

Το PKK ανακοινώνει τον τερματισμό της μονομερούς εκεχειρίας του με την Τουρκία

Οι αντάρτες του Εργατικού Κόμματος του Κουρδιστάν (PKK) ανακοίνωσαν σήμερα τον τερματισμό της μονομερούς τους εκεχειρίας με την Τουρκία, την ώρα που ο πρόεδρος του ιρακινού Κουρδιστάν Μασούντ Μπαρζανί πραγματοποιεί μια ιστορική επίσκεψη στη χώρα αυτή.

Ο υπεύθυνος...
εξωτερικών σχέσεων του PKK Αχμέντ Ντενίς που έχει καταφύγει στην ορεινή περιοχή Καντίλ, στο βόρειο Ιράκ, σημειώνει σε δήλωσή του στο Γαλλικό Πρακτορείο ότι "η μονομερής εκεχειρία με την Τουρκία έλαβε τέλος".

Σύμφωνα με τον ίδιο, "η τουρκική κυβέρνηση ευθύνεται για τον τερματισμό της εκεχειρίας λόγω των επιθέσεων εναντίον του κουρδικού λαού".

Η ανακοίνωση αυτή γίνεται την ώρα που ο Μπαρζανί πραγματοποιεί την πρώτη επίσκεψή στην Τουρκία ως πρόεδρος της αυτόνομης κουρδικής περιοχής του βορείου Ιράκ. Κατά τις συναντήσεις του με τις τουρκικές αρχές, ο Μπαρζανί δεσμεύτηκε για την αποτροπή των επιθέσεων του PKK κατά της Τουρκίας από το ιρακινό έδαφος και δήλωσε έτοιμος για "κάθε είδους συνεργασία με την Τουρκία" με στόχο τη δημιουργία καλύτερων σχέσεων ανάμεσα στην Άγκυρα και την περιοχή του.

"Το PKK έχει ανακοινώσει τα τελευταία χρόνια έξι φορές εκεχειρία, αλλά η τουρκική κυβέρνηση δεν τη σεβάστηκε ποτέ, επιτέθηκε στις δυνάμεις μας και συνέλαβε τα πολιτικά στελέχη μας στην Τουρκία", προσέθεσε ο Αχμέντ Ντενίς.

Σύμφωνα με τον ίδιο, 1.500 μέλη του PKK έχουν συλληφθεί από τις τουρκικές αρχές εδώ και έναν χρόνο.

Το PKK είχε ανακοινώσει τον Απρίλιο του 2009 ανακωχή στις ένοπλες επιχειρήσεις του.

Ο Ντενίς κατηγόρησε επίσης την Τουρκία και το Ιράν, δύο χώρες στις οποίες υπάρχει σημαντικός κουρδικός πληθυσμός και αυτονομιστικά κινήματα, ότι "συνεργάζονται στον στρατιωτικό τομέα και σε αυτόν των πληροφοριών για να αφανίσουν τον κουρδικό λαό και τη δίκαιη υπόθεσή του".
 
Το παραπάνω κείμενο είναι από το τρωκτικό.


Εγώ πολύ απλά θέλω να θυμήσω πως στον 2ο γύρο της τουρκικης εισβολης στην Κύπρο, ενω υπήρχε ανακωχή με την συνθήκη της Γενεύης, ο τουρκικος στρατός οργανωθηκε, έκανε ανενοχλητος την απόβαση του και εν συνεχεια επιτεθηκε με τα αποτελεσματα γνωστα. το βορειο τμημα της Κύπρου κατεχομενο για 36 χρονια-σημερα. Επίσης να θυμήσω της φωτογραφιες τουρκων στρατιωτων με τα κεφαλια κουρδων αγωνιστων κομμενα να πανυγηριζουν. Τα αισχη με τον Οτσαλαν ( που σαι παγκαλε;).Αυτος ο λαος απολιτιστων ζωων, που διεπραξε γενοκτονιες, Ποντιών, Αρμενίων, Κούρδων, Κυπρίων, Μικρασιατών και δεν εχει να δειξει ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΤΙΠΟΤΑ σαν πολιτισμικη κληρονομια, εχει την απαιτηση να μπει στην ευρωπη. Και εμεις, που ζησαμε την δυναστεια τους, λογω και καλα επιπεδου, δηλωνουμε υπερ της αδελφοποιησης με αυτους.

Ο μονος τροπος που θα δεχτω να με αποκαλουν "αδερφο" οι τουρκοι, ειναι να αποδεχτουν οτι ο πατερας μου, τους γαμουσε την μανα. Καμμια αλλη σχεση δεν θελω να εχω με τα απολιφαδια του πλανητη, τους απογονους του Μωαμεθ και του Αττιλα, της Τσιλερ, του Ντενκτας, των γκριζων λυκων.