ΜΑΣ ΒΑΡΕΘΗΚΑ

Μας βαρέθηκα εμάς τους Νεοέλληνες του γλυκού νερού.

Τώρα θα σκεφτείς από μέσα σου, εσύ που το διαβάζεις: «Εγώ δεν είμαι σαν αυτούς, δεν είμαι Νεοέλληνας».  Κι όμως φίλε μου είσαι, όσο κι αν δεν σ’ αρέσει, κι εγώ είμαι και πραγματικά δεν μου αρέσει καθόλου να το παραδέχομαι, αλλά αυτή είναι η αλήθεια.

Τι σκατά κάνουμε που να μας διαφοροποιεί από τους υπόλοιπους; Πάμε για μπίρα στα Εξάρχεια αντί για ποτά στην Παραλιακή; Ουόοοου! Τι λες τώρα!

Tίποτα δεν κάνει κανένας μας. Καθόμαστε σαν άβουλα πλάσματα κι αποδεχόμαστε ότι κι αν μας ταΐζουν όλοι αυτοί οι άχρηστοι που μας περιβάλλουν. Είτε αυτοί είναι πολιτικοί, είτε αυτοί είναι δημοσιογράφοι, είτε πρόεδροι ομάδων, είτε δισκογραφικές εταιρίες κ.ο.κ.

Πήραμε στα χέρια μας, ως γενιά, μια χώρα πολιτιστικά και οικονομικά κατεστραμμένη κι αντί να παλέψουμε για ένα καλύτερο μέλλον ( και πίστεψέ με δεν το λέω πατριωτικά) , σαν τα ζόμπι ακολουθούμε τις «οδηγίες χρήσεως ζωής» που μας παρέδωσαν οι προηγούμενοι από εμάς.

Τι γίνεται όμως αν αποφασίσεις να σκίσεις αυτές τις οδηγίες και να χαράξεις δικό σου δρόμο;

 Να σου πω εγώ τι γίνεται, σηκώνεσαι και φεύγεις από τη χώρα και πας να ζήσεις στο εξωτερικό, αυτό γίνεται!! Γιατί εδώ δεν υπάρχει μέλλον, ούτε παρόν.

Υπάρχει μόνο μια προσκόλληση στην αίγλη του παρελθόντος αυτής της χώρας. Κι αυτό θα συνεχίσει να υπάρχει αν δεν ξυπνήσουμε σύντομα εμείς… Η γενιά των 700 (soon to be 500) ευρώ.

 Αλλά επειδή δεν θέλω να γίνω η Παπαρήγα στη θέση της Παπαρήγα, ας αλλάξω τόνο….

Για να είμαι ειλικρινής δεν πιστεύω πως θα ξυπνήσουμε, απλώς διερωτώμαι , «Ρε μαλάκες, τι  θα κάνουμε στη ζωή μας;»

ΒΑΡΕΘΗΚΑ να ζω αυτή τη μιζέρια που μου προσφέρεται απλόχερα κάθε μέρα!

Θέλω να ζήσω τη γαμώζωη μου όπως θέλω εγώ κι όχι όπως θέλετε εσείς.

Αρκετά ανέχτηκα την πολιτιστική και οικονομική αδράνεια αυτού του τόπου γι’ αυτό ήρθε η ώρα να την κάνω. Δεν ξέρω αν τελικά θα τα καταφέρω αλλά τουλάχιστον θα προσπαθήσω κι αν τα καταφέρω μαγκιά μου. Aν όχι, πάλι μαγκιά μου γιατί δεν θα έχω κάτσει με τα χέρια σταυρωμένα αλλά θα έχω ΠΡΟΣΠΑΘΗΣΕΙ να χαράξω το δικό μου δρόμο. Kι έστω κι αν δεν φτάσω στο τέλος του, θα έχω ζήσει τις περιπέτειες της διαδρομής και θα έχω καταφέρει να αποστασιοποιηθώ από τον λιμνάζοντα Νεοελληνισμό, που κοντεύει να με πνίξει. Ο καθένας κάνει την επανάσταση του Κύριοι, είτε μικρή είτε μεγάλη απλώς φροντίστε όταν θα έρθει η στιγμή που θα την κάνετε να μην είναι πολύ αργά! Γιατί ο καιρός περνάει και το μέλλον δεν θα είναι εκεί να σας περιμένει…

Μαριάννα Ι.