Παγκόσμιο κύπελλο 2010

Το ελληνικό πρωτάθλημα τελείωσε. Ποιος βγήκε 1ος, 2ος. κτλ ξέρουμε.
Θα ασχοληθούμε καμιά 10αριά μέρες ακόμα για τα Δ.Σ σε Παναθηναικό και Ολυμπιακό, για την προεδρία στην ΑΕΚ, για τον προπονητή στον ΠΑΟΚ και για 1002 άλλες μαλακίες που απέχουν πραγματικά πολύ από τους λόγους που αγαπήσαμε το ποδόσφαιρο και ξεκινήσαμε να ασχολούμαστε με αυτό. Προσωπικά αδιαφορώ. Για όλα αυτά και για άλλα τόσα όπως η μεταγραφολογία, που αν γίνουν οι μισές από τις μεταγραφές που ακούγονται, η ομάδα του καθενός θα φαίνεται μικτή κόσμου.
Είναι ώρα να ξεφύγουμε από τη μιζέρια της ελληνικής πραγματικότητας. Και να νιώσουμε στιγμές εθνικής ενότητας (εδώ γελάμε) με το Μουντιάλ! Άλλωστε σαν λαος είμαστε πανυγυρτζίδες.
Και μαγκιά μας στο φινάλε. Γλεντάμε και θεωρούμε εθνική νίκη την νίκη στο ΕURO, στα καλλιστεία, στην Eurovision και σε άλλες τέτοιες διοργανώσεις.
Το Μουντιάλ όμως είναι τελείως διαφορετικό κομμάτι, άσχετα αν είναι και αυτό εμπορικό παιχνίδι. Αδιαφορώ και για αυτό. Γιατί γουστάρω που θα δω μπαλίτσα χωρίς να με νοιάζει ποιος θα κερδίσει και ποιος θα χάσει. Τρελαίνομαι στην ιδέα να δω Αργεντινή- Βραζιλία ή Γερμανία- Ιταλία. Άλλο επίπεδο ρε παιδί μου. Και έλλειψη μιζέριας. Φανταστείτε να φάει κανένα γκολ από ψεύτικο πέναλτι π.χ. η Βραζιλία. Είμαι σίγουρος πως δεν θα σταματήσει εκεί το παιχνίδι, αλλά θα πέσουν κορμιά. Δεν μπορώ να το εξηγήσω καλύτερα. Αν δεν αγαπάς πραγματικά το ποδόσφαιρο δεν μπορείς να καταλάβεις αυτό που λέω. Περιμένω πως και πως το πρώτο σφύριγμα, που θα το τιμήσω δεόντως με μπύρες και πίτσες. Και το δεύτερο. Και το τρίτο. Σε κάτι τέτοιες διοργανώσεις πραγματικά θυμάμαι γιατί ξεκίνησα να βλέπω ποδόσφαιρο. Θυμάμαι σαν τώρα το χαμένο πέναλτι του ΘΕΟΥ Roberto Baggio και τα χαρτάκια Panini που μάζευα με θρησκευτική ευλάβια! Οπως και τις φράσεις "το 'χω" και το "αλλάζεις;".
Είναι πολλά. Πρόλαβα την μπάλα ασπρόμαυρη. Γραφική. Όχι με αεροκυψέλες και άλλες τέτοιες χαζομάρες. Τα σορτσάκια ήταν σαν σώβρακα. Οι παίχτες Ούνοι. Αλλά αυτό είναι το ποδόσφαιρο!
Μια μπάλα, 22 τρελαμένοι και χιλιάδες κόσμος να παραληρεί σε μια ντρίπλα ή ένα γκολ.
Το δούλεμα στον αντίπαλο και καμιά ψιλή ενίοτε, γιατί όχι;
Ο χαβαλές, οι μπύρες και οι πίτσες.
Όχι το στοίχημα, η προπονητολογία και η θλίψη!
Δεν θα ξενερώσω αν η εθνική φάει 45 γκολ σε 3 παιχνίδια. Θα ξενερώσω αν ασχολούμαστε 1 χρόνο με αυτό και με τις επιλογές του Ρεχάγκελ. Ξεκολλήστε. Δείτε μπαλίτσα! Να μυρίσουν γρασίδι τα σπίτια μας! Να ξεφύγουμε λίγο από την μιζέρια τουλάχιστον. Όσο μας επιτρέπουν να έχουμε τηλεόραση ακόμα. Θα ήθελα να είμαι και εγώ εκεί. Αλλά αφού δεν μπορώ, θα το χαρώ όσο δεν πάει!
Καλό Μουντιάλ και με πολλά πολλά γκολ και κάρτες... Γιατί μπάλα χωρίς "ξύλο" δεν νοείται.